soczyscie

Czasem, zupełnie znienacka, nachodzi mnie płomienny i wszechogarniający impuls, by coś stworzyć, by napisać, by zostawić światu jakąś arcy-ważną informację. I wtedy właśnie, w tych momentach bombardowania przez gorące impulsy weny, doznaję wrażenia, że klawiatura i pusty plik edytora tekstowego (co za czasy, aż wstyd pisać takie rzeczy zamiast "pióro i kartka papieru") łypią na mnie pogardliwie, a ja zamykam plik raptownym kliknięciem (ach, jakże wolałabym móc powiedzieć "zgniatam kartkę z

Olaboga! Spróbowałam przeczytać swojego poprzedniego journala i nie dało się! Jak można pisać tak paskudnie wielokrotnie złożone zdania! Nie wiem czy będę kiedyś pisać książki, czy zostanę naukowcem i będę chciała napisać jakąś książkę naukową, ale jeśli tak, to będzie dla czytelnika największa katorga świata! Co tu dużo mówić - oczywiście jestem szczęśliwa. (ciekawa rzecz, że zachcianki do pisania mam zawsze tylko wtedy, gdy jestem bardzo szczęśli

Z lekkim rozbawieniem analizuję swoje motywy pisania journali, bo zazwyczaj wiążą się one z rozmaitymi doznaniami pogodowymi i estetycznymi, co od razu przywodzi mi na myśl moje pamiętniki z okresu dzieciństwa, gdzie potrafiłam przez 5 stron rozwodzić się na temat "gradu wielkości dorosłych biedronek" czy też "mrozu jak na Syberii - około zero stopni Celsjusza!". I tym razem ogólna aura wprowadza mnie w nastrój sprzyjający przelaniu swoich myśli na słowa. Jestem jednak pewna, że to nie sama pogoda i radość z tego, że jest t